HET SPAANSE POLITIEKE SYSTEEM

Evenals andere landen die deel uitmaken van de Europese Unie, is Spanje een democratisch land waarin gelijkheid, rechtspraak, vrijheid, zekerheid en maatschappelijke vooruitgang de voornaamste waarden zijn.

De wetgeving en de rechtspraak reguleren het handelen van de publieke overheden en hun verhouding tot de burgers.

De fundamentele normen van de Spaanse staat zijn opgenomen in de Grondwet van 6 december 1978.   Hierin zijn het politieke en overheidssysteem, evenals de fundamentele principes die de samenleving in Spanje bepalen, vastgelegd.

De Spaanse Grondwet stelt, samen met de rechten en plichten van burgers, ook de regeringsvorm van het land vast.

Er is sprake van een parlementaire monarchie die duidelijk de scheiding tussen de Wettelijke macht, de Uitvoerende macht en de Rechterlijke macht bepaalt en de territoriale en administratieve organisatie van het land vastlegt.

Spanje is een Koninkrijk waarin de Koning het hoofd is van de Staat. Zijn macht is echter beperkt tot de functies die hem worden toegeschreven door de Grondwet.

De scheiding der machten is duidelijk gedefinieerd en bestaat uit een Wettelijke macht die belast is met het goedkeuren van de wetten, een Uitvoerende macht die belast is met het in praktijk brengen van genoemde wetten en de Rechterlijke macht wier belangrijkste taak het is erop toe te zien dat de wetten worden nageleefd.

De Wettelijke macht ligt in handen van het Parlement dat in het Spaanse geval de naam “Cortes Generales”(het Algemene Hof) draagt. Het betreft een Parlement dat bestaat uit twee Kamers, te weten het “Congreso de los Diputados” (het Congres van Afgevaardigden) en de “Senado” (de Senaat). De leden van deze kamers worden iedere vier jaar middels democratische verkiezingen gekozen door het volk. Deze verkiezingen noemt men “Elecciones Generales” (de Algemene Verkiezingen) en hierbij kunnen alleen burgers met een Spaanse nationaliteit zich verkiesbaar stellen en gekozen worden. Enkele basisfuncties van het Congres van Afgevaardigden zijn, het goedkeuren van de wetten en het iedere vier jaar, na de algemene verkiezingen, aanstellen van de President.

De wettelijke functies worden gedeeld door het Algemene Hof en de Parlementen van de “Comunidades Autónomas” (Autonome Deelregeringen), die overigens ook de bevoegdheid hebben om wetten goed te keuren.

De Uitvoerende macht ligt in handen van de Regering. De Regering wordt gevormd door de President die, als eerder aangegeven, wordt gekozen door het Congres van Afgevaardigden, de Vice-president of Vicepresidenten en de Ministers, die op hun beurt allen worden benoemd door de President. De Regering is belast met het afhandelen van openbare zaken, het voeren van de binnenlandse en buitenlandse politiek van het land en is verder verantwoordelijk voor het Algemene Beleid van de Staat. De Regeringsbesluiten worden genomen in de zogeheten “Consejos de Ministros” (De Ministerraad). Om haar taken te vervullen, kan de Regering wetten ontwerpen en daarbij reglementen en verordeningen goedkeuren.

Deze uitvoerende functie kan ook worden vervuld door de Regeringen van de Autonome Deelstaten en door de Besturen van Lokale Overheden.

De Rechterlijke macht is belast met de Rechtspraak. Deze functie wordt bekleed door de Rechters en Magistraten die rechtspreken en erop toezien dat het recht wordt nageleefd. Zij zijn hierin volledig onafhankelijk en dienen zich uitsluitend te houden aan hetgeen de wet voorschrijft.

De Rechtspraak is ondergebracht bij het Hof en de Rechtbanken die zich in het hele land bevinden. Er is ook een Hoge Raad, die het hoogste rechterlijke orgaan is in het land, en een Grondwettelijke Raad die zich bezighoudt met de invulling van de Grondwet.